Met een grote glimlach.

De laatste dagen hebben we gevuld met tafeltennissen, poolen, zwemmen, cappucino drinken, vis eten, jetskien, uitgaan naar Kuta. Simon en ik wilden graag de zonsopgang vanuit de zee zien, die kun je aan deze kant heel goed zien. Wij eruit om 5.30 uur. Het was vroeg, nog super donker, maar met een warm shirt en een handdoek om op te zitten moest het gaan lukken. Omdat er weinig beweging komt in de lucht vraag ik Simon of hij goed heeft gekeken, blijkt het 6.30 uur. We duiken nog even in bed maar verslapen ons. Zonsopgang al geweest. De volgende ochtend op herhaling, door de mist is er niet veel te zien, jammer dan maar. 
Tussendoor hebben we genoten van alle Balinese mannen en vrouwen in hun prachtige kleding, gevulde manden op de hoofden, mooie kleuren, schalen vol offertjes om voor de Goden neer te leggen, al die offerplekjes en tempeltjes groot en klein, optochten door de straten met muziek. Dit blijft doorgaan tot de volle maan. De vrouwen en mannen hebben kleine rijstkorrels op hun voorhoofd of op de borst geplakt. Allemaal voor bescherming van de kwade goden. De statige vissers in de zee, de volhoudende dames die je een massage willen geven en dat iedere dag weer opnieuw doen met een lach. De chauffeurs die roepen "Taxi" en wij terugzeggen " jallan jallan, kaki, kaki" Daar moeten ze om lachen. 

Over een paar uur gaan we naar huis. Na bijna een maand zit onze reis erop. We hebben ook weer zin om naar huis te gaan. Gisteravond met elkaar in een restaurant gegeten met ook een echt westerse prijs, kunnen we weer een beetje inkomen. Al heeft het ons hier miljoenen gekost, klinkt best leuk.
Tijdens het eten heerlijk met elkaar gepraat over wat we de afgelopen weken beleefd hebben. Het besef wat we allemaal mee hebben gemaakt komt langzamerhand steeds meer binnen. 
Met een grote glimlach verlaten we dit land.