Maumere Moni

vrijdag 10 juli 2015.
Van Maumere naar Moni. 
Na een frisse duik( om half 7 )en een goed ontbijt, wat wifi gebruik, staan Rian an Asis weer voor ons klaar om onze reis naar Moni te gaan maken. Daar zal onze overnachting zijn in Ecolodge. Het blijkt dat de Nederlanders daar ook heen gaan, vonden de kinderen erg leuk.
We rijden eerst naar een vissersdorp waar mensen uit Sulawesi leven in paalwoningen. Op elkaar gebouwde huizen, rondlopende kippen, geiten, heel veel kinderen die spelen en die constant roepen foto foto foto, zwemmen, vrouwen die vissen drogen, mannen die bamboe bewerken, boten bouwen, jongens die een soort domino spel spelen waarbij je bij verliezen een knijper op je gezicht moet klemmen.  Aan het einde van het pad/brug staat een moskee. We lopen weer terug en gaan verder naar de kust.
Sikka beach zwart zandstrand, grote golven . We gingen er heen om het ikat dorp te bekijken. Niet echt super, een groepje dames die ikats wil verkopen, ( Pieter wil er graag 1 kopen en met wat bargain scoort hij een mooie) Engels meisje die voor de vertaling is en je vraagt of je naar het ikat maken wil kijken voor 150.000 RP per persoon. Er is geen belangstelling in de Zomerdijkgroep. Komt ook allemaal wat geforceerd over. Als je toevallig beland bij zoiets voelt dat toch iets prettiger.
Paga beach gaan we lunchen. Rian neemt een afslag die je als toerist nooit zult nemen. We kunnen hier lekker eten en een mooi uitzicht op het strand krijgen we er gratis bij. het is echt een bijzonder plekje. Blauw water, wit strand, zonnetje erbij, super. We vragen wat ze hebben en de vrouw van de eigenaar komt met twee grote tonijnen, die net gevangen zijn, om ze te laten zien. Na het bekijken van de vissen en onze goedkeuring worden ze gebakken. Wat een super maal zeg. Als  we nog even lekker zitten komt het Nederlandse stel die we in Maumere ontmoet hebben ook op deze plek eten. Nog even later komt er een Nederlandse Moeder met twee kinderen waar we mee in gesprek raken. Het gaat over de  reis die iedereen aan het maken is. Het klikt super leuk met de kinderen die met elkaar over de golven gaan springen. Pieter en Max komen met een natte broek terug. Dat is voor Pieter geen probleem, de broek gaat uit en hij stapt in de net gekochte sarong. 
We rijden naar Moni waar we in de Ecolodge slapen, daarvoor stoppen we nog bij een klein plaatsje waar een traditioneel huis staat die 500 jaar oud is. Maria ontvangt ons ze verontschuldigd zich eerst voor haar Engels maar dat is prima ze verteld in haar keurige Engels de geschiedenis van haar voorouders. Haar Engels is dus prima. Haar opa is een paar jaar geleden overleden op de leeftijd van 109 jaar. Het huis heeft een hoog dak waardoor je dichtbij de zon en de maan bent. Daardoor heb je beter contact met die energien.  Hij wordt nu nog 2 keer per  jaar gebruikt voor het zaaien en het oogstfeest. Bij het zaaifeest denken ze aan de zon, die kan alles lekker laten groeien en hij het oogsten wordt gevierd dat ze een goede oogst hebben. Er worden dan ook dieren geofferd. Ze vertelde ook over een traditie voor de oudste zoon( wordt nu ook nog gedaan in haar familie). Als de baby 2 weken is nemen ze die mee in het huis. De baby wordt op een hoger gelegen plateua gelegd, begint die binnen 3 minuten te huilen dan is het een echte man die uit zou groeien tot een slimme, gezonde, sterke man. Gebeurt dat niet dan wordt er een kip geslacht, hart doorgesneden en het bloed in de mond van de baby gegoten, die moet dan smakken, zo niet ritueel drie, 
3 rondjes rennen om het het huis, huilt de baby dan is het goed, nog steeds niet dan hebben we nummer vier. Ze duwen het hoofd van de baby tegen een tros bananen. Nou het leek ons wel logisch dat de baby zeker begint te huilen. Het was mooi hoe rustig en duidelijke ze haar verhaal vertelde.
Tot slot wil ze graag wat ikats verkopen, die door weduwvrouwen gemaakt zijn. Zij zorgt ervoor dat de producten verkocht worden. De mannen krijgen er 1 aan en voor het traditionele huis gaan ze op de foto. We geven nog wat pennen en tolletjes voor de weeskinderen in hun dorp, nadat Maria gevraagd had of we nog iets voor haar kinderen hadden. Ja het klinkt soms hebberig en toch begrijp ik het ook wel.
Een uurtje voor het donker werd kwamen we op Ecolodge aan. Wauw wat een oase aan rust. Het was alsof je in een tropische bos terecht kwam met open plekken, groen gras, palmbomen, papayabomen, veel bloemen, het geluid van heel veel krekels en het stromen van een rivier en vooral een klamme vochtige atmosfeer.  De lodges zijn prachtig, stijlvol ingericht, terras met prachtig uitzicht. Top plek!!
Iedereen heeft voor het eten lekker een douche genomen en na een wandeling in de omgeving gaan we lekker eten.Voor het eerst kunnen we er een wijntje bij drinken, dat is hier nl moeilijk te krijgen. Het is meer arak wat je kunt krijgen en bier.   Er springen veel sprinkhanen rond op de tafels, stoelen spinnen,nachtvlinders en andere insecten. We zitten tot een uur of 11 met elkaar ken dan is het echt wel handig om ons bed in te duiken omdat we morgen om 4 uur op zullen staan voor de zonsopgang bij de kelimutu.
De slaapkamers zijn vochtig en daardoor de bedden ook, voelt een beetje vies en klam Als we eenmaal in slaap vallen hebben we er geen last meer van.