Opa dua tour.

Donderdag 9 juli 2015. opa dua tour. Na een nacht vol moslimgezang ( leve de ramadan), vroege hanen, kerkklokken om 5 uur, geluiden van eten koken(keuken was naast onze slaapkamer) douchende paters, zijn wij om 6 uur opgestaan. Onze slaapkamer was de ontmoetingsplek waar het klaaggezang zich nog even voortzette. Bed te hard, mokermoslims, sarong die bij iedere draai je bloot legde, Simon die de oplossing gevonden had door in de sarong te gaan liggen, te warm, maar vooral een te hard bed. Als je eenmaal redelijk goed lag moest je bijna zo blijven liggen want bij iedere draai was het weer een verassing hoe het zou voelen. Voor het ontbijt nog even een potje ping pong. Als ik in Nederland had gezegd, jullie zullen iedere ochtend om 6 uur opstaan en je zult dan een potje pingpong spelen hadden ze me keihard uitgelachen. En nu stonden ze fanatiek te spelen om kwart over 6. voor het ontbijt en na de mis kwamen de zusters Lazarus nog even begroeten. Wat een prachtig gezicht zoveel lachende zusters. pieter werd er meteen bijgeroepen door Lazarus. Daar was hij erg goed in. Hij zette dan een luidde stem op en riep "PIETER" !!"LIA" Het was zo duidelijk dat je er bijna niet aan ontkwam. Na het 'ontbijt hebben we iedereen bedankt voor de goede zorgen en gingen we richting Banione. Je kon merken aan Lazarus dat hij het erg leuk vond dat hij ons vanalles kon laten zien. Logisch zo vaak heb je natuurlijk geen Nederlandse bezoekers. Hij bracht ons naar de kerk die er nu staat en liet ons de oude zien. Het huis waar wij hebben gelogeerd was helemaal ingebouwd, bijna niet meer te herkennen. We maakte kennis met De pater die nu in deze parchie werkt. De kerk die er nu staan is groot en ziet er mooi en goed uit. Twee mannen die er verschillende klusjes aan het doen waren vroegen meteen om een donatie van ons, ze willen hem graag nog mooier maken. Ik moet je zeggen, ik vond het er goed genoeg uitzien. Lazarus vertelde aan iedereen dat wij familie waren van pater Kramer. Een oudere dame wilde met ons op de foto, dus hoppa daar gingen we weer. Het halve dorp was ondertussen uitgelopen om ons te bekijken en een hand te geven. Onderweg naar Tobiloto wees Thomas allerlei projecten, gebouwen aan die waren opgebouwd door ome Gerbrand.Bijzonder om dat te zien. Toen ik 22 was heb ik veel minder stil gestaan bij het werk wat daar verricht is door hem en andere paters en zusters. Nu heb je daar een andere kijk op. De weg was echt verschrikkelijk hobbelig, maar dan ook echt heeeeel erg. Vooral voor diegene die achterin zat. In tobiloto hebben we Lenie en haar familie nog bezocht. Lenie haar rolstoel was stuk en was daardoor minder mobiel. Het zou voor haar fijn zijn als daar een goede oplossing voor gevonden zou worden. Haar mond was rood van de drug die de oudere mensen gebruiken en ze zag er niet heel vrolijk uit. Haar familie maakte wel meteen tijd voor ons, we hebben er heel even gezeten en via Lazarus gevraagd hoe het met haar gaat. Om 9 uur zijn we naar de haven gegaan en hebben we een kleine boot genomen naar Larantuka. Wat een super snelle tocht van 15 minuten. In de haven stond een busje van de paters klaar om ons naar Arnoldus te rijden. Was lief maar eigenlijk niet echt nodig. Het is 5 minuten lopen. De tassen hebben we erin gegooid en Pieter en ik reden mee. Daar hebben we onze koffers gepakt, afscheid genomen van pater Alex en de anderen, nog een mooi certificaat van ome Gerbrand meegekregen voor zijn bewezen diensten voor Flores ed. Op naar Maumere met de bus die alweer klaaarstond. de chauffeur had een zeil geregeld voor de koffers waardoor er geen stof oop komt en een kabeltje voor de mobiel van max zodat we zijn muziek konden luisteren. max was de discjockey van de dag. Met 1 koffiestop en veel slapen ( we warren best vroeg wakker) kwamen we aan in Sea World. Heerlijk zwemmen, stof afdouchen, eten en war drinken. We ontmoette een Nederlands stel met twee kinderen ( 16 en 20 )die net aangekomen waren uit Nederland. Gezellig gezelschap voor de kids Er werd meteen een kampwuur afspraak gemaakt voor de avond. Toenwe in bed lagen kwamen ze om beurten naar binnen druppelen. Ze hadden liedjes gezongen voor elkaar in het Nederlands ( op den grote paddestoel) en zei in het Indonesisch. En ik heb begrepen van Sam dat kokosnoten super goed branden in een kampvuur. Indonesië impressies, brommers vol mensen van 1 t.m 6 personen. Wat vervoeren we nog meer?? houten planken op je schouders van 5 meter lang, kippen in manden, takkenbossen voor het vuur. bijrijder met twee kippen aan de poten vasthoudend, waterflessen vol of leeg.